وقت سفارت ایتالیا اخد وقت سفارت ایتالیا و دیگر کشورهای شنگن
گالری ویتوریو امانوئل
گالری ویتوریو امانوئل یکی از قدیمی ترین مراکز خرید در جهان است. این مرکز خرید چهار طبقه در مرکز میلان قرار دارد و پر از فروشگاه های مختلف از جمله جواهرات، لباس های مد روز و برندها، کتاب و تابلوهای نقاشی است و رستوران ها و کافی شاپ های فراوانی دارد. این گالری یکی از مراکز مدل ایتالیا به شمار می رود و در قسمت شمالی میدان دلدوئومو قرار گرفته است. با تور ایتالیا سفر کنید و از خرید در مهمترین مراکز خرید ایتالیا لذت ببرید. یکی از اولین مراحل تمام تور‌هایی که در میلان برگزار می‌شود، بازدید از گالری «ویتوریو امانوئل» است که سالن پذیرایی شهر و یک محل فوق‌العاده برای ملاقات در نزدیکی «دومو» محسوب می‌شود. گالریا ویتوریو امانوئل یا گالری ویکتور امانوئل یکی از دیدنی های میلان بین کلیسای جامع ایل دوئومو و اپرای اسکالا واقع شده است. این گالری از گالری های بزرگ در بازار سرپوشیده میلان است که با شیشه مسقف شده است. این بازار در بین مردم میلان به گالریا شهرت دارد. نام این بازار به افتخار ویکتور امانوئل دوم نخستین پادشاه ایتالیاست. طراحی آن در سال ۱۸۶۱ بوسیله ژوزپه منگونی انجام شد و ساختمان بین سال‌های ۱۸۶۵ و ۱۸۷۷ ساخته شد. این بازار از دیدنی های اروپا به سبک نئوکلاسیک نزدیک به باروک ساخته شده است. سقف بازار از شیشه و چدن ساخته شده و کف آن را موزائیک‌های رنگی کوچک طراحی شده پوشانده است. گالری ویکتور امانوئل دوم یکی از بهترین جاذبه های گردشگری میلان و دیدنی های ایتالیاست. بازار میدان دلدوئومو را به تئاتر لااسکالا وصل می‌کند. که می توانید پس از خرید و بازدید از این گالری زیبا، سری هم به تئاتر لااسکالا در تور ایتالیا بزنید. برای رسیدن به این بازار می‌بایستی از خط ۱ (قرمز) و یا خط ۳ (زرد) مترو میلان در ایستگاه دوئومو استفاده کرد. اینجا هر چیزی از کتاب ها، نقاشی ها، ظروف نقره و طلا و جواهرو … را ارائه میدهد. برندهای تجاری معروفی مانند لویی ویوتون، پرادا، گوچی، فندی و … دارای فروشگاهایی در گالری ویتوریو امانوئل هستند. در این مکان زیبا رستوران های خوب و زیبایی وجو دارد که هم زمان غذا بخورید و از محیط لذت ببرید.
تصمیم داریم تا داستان این گالری که شاهد تغییرات رخ داده در دو قرن اخیر و سمبل «سبک معماری میلان» است را برایتان بازگو کنیم. مثلاً، آیا می‌دانستید که تمام تابلوهای فروشگاه‌هایی که در این گالری وجود دارند باید از رنگ‌های مشابهی (حروف طلایی بر روی پس‌زمینه سیاه) استفاده کنند؟ تاریخ این بنا به سال ۱۸۵۹، زمانی که شهر از کنترل اتریشی‌ها در‌آمده بود باز می‌گردد. در آن زمان ۱۹۶ هزار شهروند در درون دیوار‌های شهر و ۴۷ هزار نفر هم در خارج از آن زندگی می‌کردند. هر روز رشد این شهر بیشتر و بیشتر مشهود می‌شد، فرصت‌های اقتصادی رو به افزایش بود و سبک زندگی مردم هم داشت بهبود می‌یافت. در آستانه‌ی یکپارچگی ایتالیا، میلان مملو از فرصت‌های فوق‌العاده برای رشد و شکوفایی بود. البته به نظر نمی‌رسید که «میدان دومو»، یکی از سمبل‌های شهر برای این تولد مجدد آماده باشد. بنای آن بسیار ناموزون و فضای مقابل کلیسای جامع هم با ساختمان‌های قرون وسطایی اشغال شده بود. در پنجم دسامبر ۱۸۵۹، پادشاه ویتوریو امانوئل دوم، یک قرعه‌کشی به راه انداخت تا در‌آمد حاصل از آن را در راه تأمین منابع مالی فرآیند مدرن سازی این میدان صرف کند. پولی که از این راه به دست می‌آمد کافی نبود اما باعث توجه عمومی و آگاهی شهروندان از این موضوع شد که باید تغییراتی ایجاد شود.
ساخت بنای گالری ویتوریو امانوئل
شهرداری میلان سه رقابت را جهت جمع‌آوری ایده، سازماندهی‌کرد و به بهترین ایده جایزه داد. برنده این رقابت‌ها، ایده‌ی «جوزپه منگونی» بود که برای زیبایی و استواری‌اش مورد تقدیر قرار گرفت و در سال ۱۸۶۳، برنده‌ی سومین رقابت شد. دو سال بعد، پادشاه سنگ بنای ساختمان را در جایی که قرار بود هشت ضلعی گالری باشد، قرار داد. این سنگ یک تخته سنگ گرانیتیِ حاوی نقاشی‌هایی از گالری، قوانین تشریفاتی و چند سکه‌ی طلا بود. حدود هزار نفر از جمله سنگ‌تراشان، آهنگران و شیشه‌گران تحت نظارت و سرپرستی منگونی در این پروژه مشارکت کردند. کار به سرعت جلو می‌رفت و ظرف مدت دو سال، ساخت گالری به اتمام رسید. فقط طاق قوسی ورودی گالری ماند که بعداً در دسامبر ۱۸۶۷، تکمیل شد. در تاریخ ۳۰ دسامبر یعنی یک روز قبل از افتتاحیه، شایعاتی در بین مردم به وجود آمد که برخی را هیجان‌زده و برخی را مردد کرد. در آن روز، منگونی هنوز بر روی داربست ایستاده بود و داشت کار می‌کرد اما بعداً جسد او هم درست در زیر همان داربست پیدا شد. بعضی‌ها می‌گفتند که او دچار حمله قلبی شده و برخی دیگر معتقد بودند که او تحمل انتقاد‌ها را نداشته و با پایین انداختن خود از بالای داربست، خودکشی کرده است.
سرنوشت گالری ویتوریو امانوئل
طولی نکشید که گالری ویتاریو امانوئل دوم به مکان ملاقات میان افراد طبقات بالای جامعه تبدیل شد که برای نمایش لباس‌های خز، جواهرات و ثروت‌شان به یکدیگر و نوشیدن قهوه در «Biffi» به آنجا می‌آمدند. یکی از مراسمی که در این گالری انجام می‌شد، چرخیدن روی تصویر گاو بود. میلانی‌ها معتقد بودند که اگر کسی سه بار با پاشنه‌ی پا روی گاو بچرخد و زمین نخورد، در آن سال برایش خوشی و شگون به همراه دارد. ثروتمندان هم برای خودنمایی و تفریح، ریسک افتادن را به جان می‌خریدند و این کار را انجام می‌دادند. با گذشت سال‌ها، علی‌رغم ایجاد خیابان‌هایی هم طراز با این گالری، اما ویتوریو امانوئل همچنان نقطه‌ی کانونی طبقه سرمایه‌دار میلان باقی ماند. شاید این بنا موفقیت خود را مدیون موقعیت مکانی‌اش بود که در مرکز شهر قرار داشت، یا شاید به خاطر وجود رستوران «ساوینی» بود که بهترین «ریزوتو‌های زعفرانی» را در کل شهر داشت که حتی «گریس کلی» هم از آن تعریف کرده بود. شاهکار معماری منگونی از مکانی محبوب برای ملاقات، به گذرگاهی میان دو میدان تبدیل شد که برای نمایش‌ها، تجمعات، سخنرانی‌ها، اعتراضات و درگیری با پلیس استفاده می‌شود. امروزه گالری امانوئل مکان ملاقات توریست‌ها و راهنما‌های آن‌هاست؛ اینجا جایی است که کبوترها روی دسته‌ی مونوپاد توریست‌هایی که در حال سلفی گرفتن هستند، می نشینند. هنوز هم می‌توان در این گالری راه رفت، سه بار بر روی تصویر گاو چرخید یا در «Zucca» قهوه نوشید و در «Campari» نوشیدنی سفارش داد. در ماه مه ۲۰۱۵، این مکان مجدداً بازسازی شد و گذرگاهی بر روی سقف آن ایجاد شد که طول آن ۲۵۰ متر بوده و از طریق «خیابان ویا پلیکو» قابل دسترسی است.
تصاویر گالری امانوئل
