وقت سفارت ایتالیا اخد وقت سفارت ایتالیا و دیگر کشورهای شنگن
جوزپه مئاتزا که بود؟
جوزپه پپینو مه آتزا متولد ۲۳ اگوست ۱۹۱۰ بازیکن فوتبال اهل ایتالیا است که از ۱۹۳۰ عضو تیم ملی فوتبال ایتالیا بود و در ۵۳ بازی ملی حضور داشت. او در بازیهای ملی اش ۳۳ گل نیز به ثمر رساند. جوزپه مه آتزا آخرین بازی ملی خود را در سال ۱۹۳۹ انجام داد. پس از مرگ او در سال ۱۹۷۹ شهرداری میلان نام بزرگترین ورزشگاه خود را از سن سیرو به جوزپه مه آتزا تغییر داد. او بهترین گلزن باشگاه فوتبال اینترمیلان و یکی از بهترین گلزنان تاریخ رقابت‌های سری ا است. مه آتزا همچنین به همراه ایتالیا در ۲ دوره متوالی جام‌های جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ در ترکیب ایتالیا بود ودر هر دو به مقام قهرمانی رسید.
ورزشگاه سن سیرو یا یا جوزپه مه آتزا
ورزشگاه سن سیرو میلان یا جوزپه مه آتزا شهر میلان، ورزشگاه تیم‌های آث میلان و اینتر میلان است. بزرگترین ورزشگاه کشور ایتالیا و یکی از بزرگترین ورزشگاه‌های اروپاست.
تاریخچه ورزشگاه سن سیرو
در سال ۱۹۲۵ شهرداری میلان شروع ساخت این ورزشگاه را آغاز کرد و کار ساخت آن یک سال به طول انجامید. گنجایش ابتدایی این ورزشگاه ۷۰ هزار نفر بود. تیم‌های آث میلان و اینتر میلان از همان ابتدا اجاره‌نشین این ورزشگاه بودند و بازیهای خود را در آنجا برگزار می‌کردند. در سال ۱۹۸۹ این ورزشگاه برای نوسازی مدت کوتاهی تعطیل شد و پس از بازگشایی ظرفیت آن به حدود ۸۳ هزار نفر رسید. بیشتر بازی های تیم ملی ایتالیا در همین ورزشگاه برگزار می‌شود. یوفا به تمامی ورزشگاه‌های اروپا بر اساس کیفیت آنها امتیاز می‌دهد. ورزشگاه سن سیرو نمره ۵ از ۵ را دریافت کرده بود که پس از بازنگری در سیستم امتیاز دهی یوفا، لغو گردید.
سن سیرو هدیـه‌ای از پیرلی
ورزشگاه سن سیـرو هدیه‌ای از طرف پیـرو پیـرلی، رئیس میـلان از سال ۱۹۰۹ تا سال ۱۹۲۹، به باشگاه خودش یعنی میـلان بود. سن سیـرو تنها در مدت ۱۳ ماه و ۱۵ روز با کار مداوم و تلاش ۱۲۰ کارگر ساختمانی بنا شـد. هزینـه ساخت این ورزشگاه در آن زمان حـدود ۵ میـلیون لیـره بود که با معادل سازی به زمان حال، مبلغی حـدود ۳ و نیـم میلیـون دلار تخمین زده میشـود. طرح سن سیـرو توسط اولیسـه استاکینی بر روی نقشـه پیاده شد، و آلبـرتو کوگینی، مهندس مشهـور ایتالیایی که در معماری طرح‌های بزرگی در ایتالیا از جملـه “ایستگاه مرکـزی میـلان” نظارت داشت، مسئولیت معماری سن سیـرو را برعهده گرفت.
افتتاح جوزپه مه آتزا
ورزشگاه سن سیـرو میلان برمبنای معماری ورزشگاه‌های انگلیسی طراحی شـده بود، فقط برای روح فوتبالی، و متشکل از ۴ جایگاه که در مجموع ۳۵۰۰۰ تماشاچی را در خود جای میـداد. سن سیـرو در ۱۹ سپتمـبر ۱۹۲۶ و در حالی که ورزشگاه مملو از تماشاچی شاهـد شکست میلان در برابر اینتـر بودند، افتتـاح شد. اولین بازی لیگ در این ورزشگاه نیـز با شکست میلان در برابر سمپـیردارنـزه به انجام رسـید، در حالی که اولین بازی بین‌المللی در این ورزشگاه، در تاریخ ۲۰ فوریـه ۱۹۲۷ و با تساوی ایتالیا برابر چک اسلـواکی به پایان رسیـد. تا پایان سال ۱۹۴۹ سن سیـرو جزو اموال خصـوصی باشگاه میـلان محسوب میشـد. در آن زمان‌ها اینتـر بازیهای خانگی خود را در آرنا که در مرکـز شهر میـلان قرار داشت، برگزار میـکرد. این تئاتـر فوتبال از آن زمان تاکنـون تحت چندین بازسازی بزرگ قرار گرفته است تا به شکل امـروز خود در آمـده است.
توسعـه مه آتزا
میـلان ورزشگاه سن سیـرو را در سال ۱۹۳۵ به شواری شهر میـلان واگذار کرد. و سه سال بعد از آن واگذاری تصمیـم به افزایش گنجایش این ورزشگاه گرفتـه شد. فوتبال روز به روز در حال افزایش محبوبیت در بین هوادارن بود، و نیاز مبرم به ورزشگاهی با گنجایش بیشتـر حس میشـد. این ماموریت به معمار روکا و مهنـدس کالتزولاری واگذار شـد، و آنها توانستنـد از ظرفیت و پتانسیـل قابل توسعه معماری اولیـه این ورزشگاه بهـره ببرند و شروع به بزرگ سازی آن کنند. در سال ۱۹۵۲ ظرفیت ورزشگاه برای ۱۵۰۰۰۰ تماشاچی طراحی شـده بود، اما شورای شهـر این تصمیـم را نپذیرفت و گفتگـو طراحان ورزشگاه با این شورا بی نتیجه ماند. بعد از خرج ۵٫۱ میلـیون لیـره برای مدرن سازی سن سیـرو، افتتاح دوباره ورزشگاه در تاریخ ۱۳ می ۱۹۳۹ و در حالی که ایتالیا در برابر انگلستـان ۲-۲ متوقف شـد، به انجام رسیـد. مجمـوع دریافتی‌ها از باجه‌های سن سیـرو در آن بازی مبلغی حدود ۱٫۲ میلیـون لیـره بود.
دریافت وقت سفارت ایتالیا
مرحلـه دوم توسعه
فاز دوم مرحله توسعه ورزشگاه سن سیـرو میلان در سال ۱۹۵۴ شـروع شد، و دوازده ماه بعد در تاریخ ۲۶ اکتبـر ۱۹۵۵، با گنجایشی معادل ۸۵۰۰۰ تماشاچی این ورزشگاه تاریخی مجـددا افتتاح شـد. اولین نورافکن‌ها در این سن سیـرو در سال ۱۹۵۷ نصب شد، و به دنبال آن در سال ۱۹۶۷ اسکـوربرد الکترونیکی در آن نصب گردید. نورافکن‌ها در سال ۱۹۷۹، زمانی که طبقـه‌های دوم ورزشگاه توسعـه یافتنـد، مدرن سازی شدند. نام سن سیـرو به طور رسمی در تاریخ ۳ مارچ ۱۹۸۰ به افتخار جوزپـه مه آتزا، بازیکن افسانـه‌ای میـلان و اینتـر در دهـه ۳۰ و ۴۰، به نام وی تغییـر یافت. در سال ۱۹۸۶، طبقـه اول سکوها به طور کامل به صندلی مجهـز شد و و به صورت بخش‌های جداگانه شماره گذاری و رنگ شـد. جایگاه مرکزی و اصلی به رنگ قـرمز نقاشی شـدند و جایگاه‌های مجاور و روبـرو به رنگ نارنجی، جایگاه شمالی پشت دروازه به رنگ سبـز و جایگاه جنـوبی پشت دروازه یعنی جایگاه میـلانی‌های دو آتشه، به رنگ آبی نقاشی شـدند.
